Op 25 december 24 openden we niet alleen onze deur, maar ook ons hart voor Walter. Een nieuwe start met een nieuwe naam, een Akita met een bewogen verleden. De eerste weken hebben ons niet alleen veel geleerd over hem, maar ook over onszelf. Hier delen we onze reis – met de lessen, uitdagingen en hoopvolle vooruitzichten.

💜 Een nieuwe naam, een nieuwe wereld
De dag dat Walter bij ons kwam, begon vol vertrouwen. Maar al snel realiseerden we ons dat we té veel vertrouwen hadden – in hoe wij dachten dat hij in onze wereld zou passen, en in de parallellen die we onbewust trokken met Rudy. We keken door onze eigen ogen, maar niet door die van Walter. Dat leidde tot een pijnlijke les in de eerste week: een bijtincident.
Drea, onze andere hond, ons zot kraam, nam in haar zorgzame aard de nieuwe situatie volledig op zich, maar ging over Walters grenzen. Onze paniek daarbovenop zorgde voor een bezoek aan de dierenarts met een hechting als eindresultaat. Het was een wake-up call: Walter heeft een rugzak vol ervaringen, positieve maar ook minder leuke..
Onze taak?
Niet hém begrenzen, maar Drea leren hoe ze met zijn grenzen omgaat. Het werd duidelijk dat de basisregels opnieuw moesten worden toegepast, zodat iedereen weer in balans kon komen.

💜 De ontsnappingspoging
Een ander moment dat ons met beide voeten op de grond zette, was Walter’s drang om terug te keren naar wat hij kende: het asiel. De deuren die toegang gaven tot buiten werden zijn focus. Op een nacht veroorzaakte hij aanzienlijke schade, simpelweg omdat hij nog niet wist dat hij hier veilig was.
Onze oplossing?
Proactief handelen. We installeerden dubbel versterkte eigen gemaakte staldeuren en gaven hem een plek binnenshuis die hij langzaam leerde aanvaarden.
Het moment dat hij voor het eerst in zijn mand in de bijkeuken sliep, voelde als een klein wonder. Het liet zien dat hij langzaam maar zeker zijn plek begon te vinden. Dit zonder druk... zonder hem te forceren, uit eigen wil.

💜 De wandelingen: een lichtpuntje
Als er één ding is waar Walter van geniet, dan zijn het de wandelingen. Het moment dat zijn harnas tevoorschijn komt, glinsteren zijn ogen. Tijdens wandelingen is hij een voorbeeldige hond: rustig, respectvol en totaal in balans. Zelfs tijdens een kerstwandeling met 700 mensen bleef hij kalm. Deze momenten geven ons hoop en laten ons zien wat voor geweldige hond hij is.

💜 De lessen: tijd en respect
Waar ik nu vooral op focus, is hem tijd geven. Tijd om zijn nieuwe thuis te ontdekken en te aanvaarden. Dit proces vraagt geduld, ervaring leert me dat zes maanden een realistisch kader is. Ondertussen werk ik aan onze band. Dat doe ik door de dingen te doen waar hÃj blij van wordt, zoals samen wandelen. Maar knuffelen? Dat komt alleen als hÃj aangeeft dat hij dat wil. Respect voor zijn persoonlijke ruimte is nu het allerbelangrijkst.
Ook Drea krijgt extra aandacht. Haar instinct om Rudy’s rol over te nemen voelt soms als een te zware verantwoordelijkheid voor haar. Ze moet leren dat ze niet perfect hoeft te zijn – een grens aangeven is soms al meer dan genoeg. Ze hoeft haar leger niet aan te spreken.. stapsgewijs ondervinden dat Walter nu een deel van ons gezin is.

💜 Een blik op de toekomst
De weg met Walter is er één van vallen en opstaan, maar we zijn vastberaden om samen de balans te vinden. Zijn rugzak en onze paniek hebben ons lessen geleerd die we nu meenemen in elk klein stapje dat we vooruit zetten. Walter leert ons om de dingen anders te zien, door hÃj als individu is.
Dank voor het meeleven met onze reis.
Jullie steun en geduld betekenen de wereld voor ons, Drea, en vooral Walter.
Op naar een nieuw hoofdstuk – vol groei, vertrouwen en verbondenheid.
Met warme groet,
An

Comments